บทที่ 466

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้แสดงท่าทีต่อต้านหลังจากเห็นผู้ช่วยเฉิน โม่ไป๋ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกในที่สุด

แม้ในใจจะรู้สึกเปรี้ยวๆ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่คิดว่าถึงเธอจะความจำเสื่อม จิตใต้สำนึกของเธอกลับยังจำผู้ช่วยเฉินได้

“ให้เขาไปเป็นเพื่อนด้วยกันนะ ได้ไหม?”

เสิ่นอวิ๋นอู้เม้มริมฝีปาก เมื่อได้สติกลับมา เธ...